Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ans en Sofie Bohrmann erfden van hun vader niet alleen zijn gulle lach en zijn hobby, maar ook zijn liefde voor het ondernemen.
Onder de naam Bohrmann & Bohrmann zijn ze vastbesloten om de wijngaarden van de familie beter op de kaart te zetten. En om van hun vaders favoriete tijdverdrijf een professioneel gerund wijnbedrijf te maken.
Passie voor wijn zit in de genen
Zussen bouwen vaders droom uit
“Zonder passie moet je er niet aan beginnen”, stelt Ans Bohrmann onomwonden. En zij kan het weten. Ze stapte in 2014 opnieuw in de familiale onderneming na enkele jaren werk in dienstverband.
“Dat was om aan papa te bewijzen dat ik echt wel op mijn eigen benen kon staan”, lacht ze. “Ik wilde niet gezegd hebben dat ik alles zomaar in de schoot geworpen kreeg. Maar ook voor mezelf was het een heel leerrijke ervaring. Die uitstap heeft mijn blik op de wereld verruimd en me geholpen om een aantal dingen in het juiste perspectief te zien. En daar pluk ik ook in mijn huidige functie in het familiebedrijf nog dagelijks de vruchten van.”
Druiven plukken in de Bourgogne
Vruchten plukken - met name druiven - doet ook Sofie Bohrmann. Maar anders dan haar oudere zus vond zij al snel haar draai in de Bourgogne. Samen met Ans startte ze er in 1998 met de uitbouw van de Franse tak van het wijnpatrimonium van de familie.
“De Franse joie de vivre is me op het lijf geschreven”, glundert Sofie. “Papa werd wel eens een bon vivant genoemd, dus net als onze passie voor wijn zal ook dat wel in de genen zitten zeker? Werken voelt dan ook niet snel aan als een opgave. Zeker niet in onze stiel, waar een goed glas wijn nooit ver weg is. Maar het evenwicht vinden tussen periodes van keihard werken en genieten van het leven, daar gaat het om. En op dat vlak kunnen we misschien toch nog wel wat leren van de Fransen.”
Hoe komen twee zussen in de wijnbusiness terecht?
“Op vakantie!” klinkt het unisono. Vader Bohrmann wist de gezinsvakanties dan ook altijd subtiel te koppelen aan een bezoekje aan ’s werelds beste wijnregio’s. “Als kind sta je daar niet bij stil, maar zo ontwikkel je vanzelf een bepaalde kennis en interesse.
Net zoals kinderen die al heel vroeg gaan watersporten, of die door hun ouders meegenomen worden naar belangrijke musea”, vult Ans aan. “Dus toen onze interesse zich vertaalde in echte studies, zag papa wel nieuwe mogelijkheden.”
Dieter Bohrmann: “Ik kwam niet naar de Dourovallei om de Portugezen te vertellen hoe ze porto moesten maken. Mijn plan was om de uitzonderlijke kwaliteit van deze druiven te gebruiken om rode wijn te maken.”
Studeren in Beaune
Ans vulde haar diploma Hotelmanagement in 2000 aan met een Brevet Professionnelle en Viticulture Oenologie in Beaune. In dezelfde periode behaalde Sofie het diploma Commercialisation des Vins et Spiritueux aan het INSEEC Wine & Spirits Institute, ook in Beaune.
Die combinatie van diploma's klonk vader Bohrmann als muziek in de oren. Hij zag meteen het potentieel en droomde hardop van een leven als ambassadeur en gastheer op zijn domeinen. Met twee dochters die zijn wijnen zouden produceren en vermarkten.
De taal van de wijnmaker én van de wijnliefhebber
Dankzij hun opleiding en ervaring beheersen de zussen Bohrmann het proces van de wijnbusiness van a tot z. Ze spreken net zo goed de taal van de wijnmaker als die van de wijnliefhebber. Geen van beide die hen iets wijs kan maken. Voor zover die behoefte al zou bestaan uiteraard.
De taken zijn bovendien evenwichtig verdeeld. Sofie woont op het domein in Frankrijk en runt er al jaren de business. En na het overlijden van vader Bohrmann managede wijnmaker Jorge Borges zowat eigenhandig de quinta in Portugal. Van productie tot internationale verkoop. De terugkomst van Ans kwam voor hem dan ook niets te vroeg.
Sindsdien kan hij zijn talenten als wijnmaker immers weer ten volle uitleven, terwijl Ans zich bekommert om de zakelijke en organisatorische aspecten van de onderneming. “Eigenlijk een ideale situatie”, stelt Ans. “Omdat we allebei wijnmaker zijn kunnen we ervaring, kennis en visies delen en bespreken. Maar vanaf dan is de productie zijn domein en zorg ik voor de rest. Vanuit ons hoofdkantoor in Hasselt bewerk ik de Europese markt.”
Wiens naam staat eerst?
“Daarom staat in Frankrijk mijn naam eerst in het logo,” grapt Sofie, “en in Portugal die van Ans. Maar onze karakters en manier van aanpak zijn zo verschillend dat we elkaar heel goed aanvullen. Dus alleen als Bohrmann & Bohrmann is het plaatje compleet. Ongeacht de volgorde.”
De toekomst
“Vooral in Portugal is er momenteel werk aan de winkel”, bevestigt Ans. “De business draait goed, maar er is nood aan structuur. Wat papa er ogenschijnlijk achteloos tussen zakenlunch en business trip bijnam, moet geprofessionaliseerd. De band met de klanten moeten opnieuw aangehaald, marketing en communicatie op punt gesteld enz. Zakelijk en efficiënt zoals professionele klanten op dit niveau dat verwachten. Maar wel vanuit de kleinschaligheid en persoonlijke betrokkenheid van een familiebedrijf. Dat was en zal altijd onze sterkte zijn.”
Dat de groeiende vraag naar Portugese wijnen hen extra wind in de zeilen geeft, beseft Ans maar al te goed. “Aan ons om het roer in handen te nemen en de koers verder uit te zetten. Papa heeft ons een zalige hobby nagelaten. Twee fantastische domeinen met een wijnassortiment van aperitief tot dessert. Het is een eer om daar de vruchten van te mogen plukken en om van zijn droom ons werk te mogen maken. Letterlijk.”
Dieter Bohrmann, een man met veel plannen
Geslaagd industrieel, gepassioneerd wijnmaker
Geslaagd industrieel, gepassioneerd wijnmaker
Dieter Bohrmann werd in 1939 geboren in Bonn,
Duitsland, maar eind jaren veertig verhuist het gezin naar Deurne. Tijdens zijn studies voor burgerlijk scheikundig ingenieur in Leuven raakt hij bevriend met Herwig Van Hove (vooral bekend om zijn publicaties over wijn- en biergastronomie en als tv-chef, nvdr.), met wie hij een ontluikende liefde voor de wijn deelt. Hun pad zou later nog regelmatig kruisen. Dieters oog valt er ook op de bevallige Miche Beckers, met wie hij in 1968 huwt.
Het koppel trekt naar Chicago, waar de jonge ingenieur raffinaderijen ontwerpt voor Universal Oil. Bohrmann raakt er geboeid door de opkomende wijngebieden in Californië en New York, maar de oliecrisis van de jaren zeventig brengt het gezin weer naar België.
De Bohrmanns vestigen zich in Hasselt waar Dieter op zijn zesendertigste een eigen studiebureau en een bouwonderneming opricht. Zijn neus voor zaken (“En een flinke dosis toeval en geluk”, zou hij daar later altijd aan toevoegen) doet hem in de jaren tachtig participeren in SDH, een Nederlandse zand- en grindproducent. Baggeren wordt zijn business, wijn blijft zijn passie.
Zijn succes als ondernemer laat hem toe om zijn droom als wijnbouwer waar te maken. Studiemakker Van Hove brengt Bohrmann in contact met Dirk van der Niepoort - van het gelijknamige wijnhuis - die hem in 1991 overtuigt om de Quinta do Passadouro te kopen, een wijngaard in de Dourovallei in Portugal. Later volgen domeinen in Duitsland (Moezelstreek) en in het wereldvermaarde Meursault in de Bourgogne, Frankrijk.
Dieter Bohrmann overleed in 2011, op 71-jarige leeftijd.